-Flulaştırdın umutlarımı,
-koparıverdin topraktaki
-hayat damarlarımı
-küstürdün aynalara
- bir daha bakmamak üzre,
-alıverdin hayalimdeki
-"TEK" benliğini.
-Ve de payandasız bıraktın
-kırarcasına,
-ayak ve kollarımı.
-Canın sağolsun çikolatam,
-alıştım artık
-acı geçen sensizliğe,
-acın ve yokluğunla arkadaş oldum
-sancılı geçen süreçte,
-direndim alışmaya
-ve de sensizliğin zorluğuna
-zor geldi alışmak elbet,
-Çikolatam...
-Acıyla yoğrulup,
-sensizliğe dair acılara.
-Çaresiz alışıyor beden
-inatçı yok'oluşlara.
-Yeniden ısınır yerküre,
-kendi kabuğunda,
-ve canlanır bir gün
-baharla beraber,
-toprak ana.
-Çiçeğe durur tüm nebatat,
-öbek öbek,
-renga renk açar,
-papatyalar, gelincikler,
-ve nergis açsa bile,
-"ben" gibi boynu bükük
.
-umutları coşturur adeta doğa.
-Ve ben,
-bekleyeceğim
-sabır ve umutla...
-flulaştırdığın umutlarımın
-aklandığı,
-ve senin gerçekleri görebildiğin,
-gerçek yaşanmışlığın
-öyle olmadığını...
-öğreneceksin belki,
-benim terki diyarımdan sonra.
Sabocan
Şiirlerim
